จบการศึกษา

แล้วชีวิตก็กลับมาเป็นปรกติ

หลังจากใช้ชีวิตเป็นล่าม อยู่กินกับเค้าเกือบ 24 ชม. เป็นเวลาสองสามอาทิตย์

จากชีวิตที่ยุ่งวุ่นวาย ทั้งเหนื่อยและสนุก ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน มีประสบการณ์ใหม่ๆ ได้รู้จักคนใหม่ๆ

 ก็กลับมาเป็นปรกติคือ

ว่าง

ทำให้เราคิดได้ว่า ต่อไปทำอะไรดี? เพราะชีวิตต้องเดินต่อ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องรับผิดชอบ

หลังจากที่คำแนะนำจากอาจารย์ พูดคุยกับเพื่อนเก่าๆ และเห็นลู่ทางต่างๆในการสร้างอนาคต ก็เกิดมีแรงบรรดาลใจเกิดขึ้น

แต่.....แล้วก็จบไป

หลายสิ่งเกิดขึ้นในหัวเมื่อตอนกำลังนั่งหางานในเว็บว่า เราต้องการสมัครงานตำแหน่งนี้ กับ บริษัทนี้ไปเพื่ออะไร

เพื่อความก้าวหน้าในตำแหน่งนั้น มีตำแหน่งสูงขึ้น เงินเดือนสูงขึ้น แล้วมีเงินเดือนเท่าไหร่ ตำแหน่งไหนถึงจะพอใจละ?

กับบริษัทที่เงินเดือนสตาร์ทสูง แต่อาจจะก้าวอยู่กับที่ ไม่สามารถไต่เต้าขึ้นไปตำแหน่งให้สูงกว่านี้

หรือหางานที่ไม่ใช่งานในอ๊อฟฟิส นั่งพิมหน้าคอมไปวันๆ ออกแลนฟิว พบปะผู้คน เจอสิ่งใหม่ๆท้าทายตลอดๆเวลา

แต่ปัจจัยของความสนุกและท้าทายของอย่างหลังคือเพื่อนร่วมงาน

ถ้าเพื่อนร่วมงานดี คุ้นเคย รู้ใจกัน มีอะไรกล้าพูด แค่มองตาก็รู้ใจ นั้นแหละ คือความสุขในการทำงานอย่างแท้จริง

ต่างคนต่างมีแรงบรรดาลใจในการใช้ชีวิตต่างกัน ไม่่ว่าจะเป็นครอบครัวหรืออะไรก็แล้วแต่

ตอนนี้ฉันกำลังนับถือคนที่มีความฝัน กล้าที่จะเดินบนเส้นทางคนเดียว ตามความฝันและมีจุดมุ่งหมายที่แน่วแน่